Ik ben Tracy Kamara en wil een getuigenis geven als bemoediging voor degene, die zich op een donker en moeilijk pad in het leven begeven. Allereerst, wil ik zeggen dat God goed is en machtig om het onmogelijke te doen.
Ik ben werkzaam bij de TZorg. Vorig jaar, 2016, ging één van mijn cliënten door een zeer moeilijke periode heen in haar leven, vanwege de dood van haar enige zoon. Elke week, wanneer ik bij haar werkte, zag ik haar verdriet en pijn. Dus besloot ik haar te vertellen over Jezus Christus. In het begin wilde ze niets over Jezus horen, omdat ze niet kan geloven in een zorgzame Redder en God kan liefhebben, als Hij iedereen, van wie zij houdt, van haar heeft weggenomen.
Eerst stierf haar man. Een jaar later haar jongste dochter aan kanker. Aan het eind van hetzelfde jaar 2016, viel haar zoon van een ladder en stierf aan een inwendige bloeding. Haar tweede dochter is ongeneeslijk ziek en kan elk ogenblik sterven. “Dus, alsjeblieft, praat niet met me over je Christus”, zei ze. Ik begreep haar pijn en dacht de hele week aan haar. Ik was bezorgd om haar.
Op een zondag, tijdens een bidstond, vroeg één van de oudsten van onze kerk of iemand een gebed nodig had. Ik stak mijn hand op en vertelde over mijn bezorgdheid om mijn cliënte. De gebedsgroep adviseerde mij om voor haar te blijven bidden en naar God te luisteren, hoe Hij mij zal leiden.
Een week later groette ik haar en ging aan het werk. Tijdens het werk bleef ik in mijn hart bidden en in mijn gedachte repeteerde ik in het Nederlands wat ik tegen haar zou zeggen, vóórdat ik naar huis ging. Ik was klaar met werken en wilde naar huis gaan, zonder haar iets te zeggen, omdat ik zenuwachtig en bang was dat ze niet naar me zou luisteren. Maar toen ik de deur opendeed om naar buiten te gaan, voelde ik door een kracht weer naar haar terug gedrongen. Ik vroeg aan haar: “Mag ik een minuutje van u vragen om een woord van gebed uit te spreken?” Ik was verbaasd toen ze zei dat het goed was. Ik heb haar hand gepakt en begon te bidden. Ik heb het gebed beëindigd door te zeggen “in Jezus Naam” en ik hoorde haar “Amen” zeggen. Daarna zei ze: “Ik waardeer het echt dat je gebeden had, want de dingen die je zei hebben mij getroost.” Toen ik op de klok keek, realiseerde ik me dat ik meer dan 5 minuten had gebeden. En ook nog in het Nederlands. Wat een wonderbaarlijke God hebben wij! Hij, die het onmogelijke mogelijk maakt.
Sindsdien, tot de dag van vandaag, bemoedig ik haar altijd met de woorden van God en ze luistert. Alle eer is aan Jezus.
Gebed is het antwoord op onze vragen.